شیوع مصرف انواع مشتقات مختلف خون در نوزادان بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال های ۱۳۸۰-۱۳۷۹

این مطالعه با توجه به اهمیت تزریق خون و فرآورده های خونی در درمان بیماری های نوزادان و با توجه به حساس بودن گروه سنی نوزادان و عوارض این شیوه درمانی و عدم اطلاع از انواع فرآورده های خونی که در بخش نوزادان بیمارستان بهشتی کاشان مورد استفاده قرار می گیرد، طی مدت 1 سال انجام شد. در این تحقیق که از نوع توصیفی بود با استفاده از اطلاعات موجود و مراجعه به بانک خون بیمارستان بهشتی، اسامی نوزادانی که انواع فرآورده های خونی برای آن ها تزریق شده بود خارج گردید و اطلاعات مربوط به نوع فرآورده خونی تزریق شده، دفعات تزریق، معیار تزریق، جنس، سن حاملگی، وزن تولد در پرسش نامه ثبت شد و با روش آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. براساس نتایج به دست آمده از 541 نوزاد بستری در بخش نوزادان برای 118 نوزاد فرآورده های خونی تزریق شده بود که 54% نوزادان تنها 1 نوع فرآورده خونی، 35% دو نوع فرآورده خونی و 11% بیش از 2 نوع فرآورده خونی دریافت کرده بودند. از مجموع 311 بار تزریق انواع فرآورده های خونی، بیش ترین فرآورده های مورد استفاده به ترتیب عبارت بودند از: پلاسمای منجمد تازه(49%)، گلبول قرمز متراکم(33%)، خون کامل(14%) و پلاکت (4%). به جز خون کامل، سایر فرآورده های خونی در نوزادان نارس و نوزادان با وزن کم زمان تولد بیش ترین مورد مصرف را داشته اند. تزریق گلبول قرمز متراکم در 2/92% موارد، پلاسمای منجمد تازه در 88% موارد، پلاکت در 100% موارد و خون کامل در 91% موارد همراه با اندیکاسیون واقعی بوده است. به عنوان نتیجه گیری کلی می توان گفت بیش ترین میزان تزریق فرآورده های خونی برای نوزادان نارس و نوزادان با وزن کم زمان تولد صورت گرفته بود. با توجه به عوارض شناخته شده و ناشناخته تزریق خون و حساس بودن گروه سنی نوزادان باید سعی کرد تزریق این فرآورده ها طبق معیار واقعی و با حداقل تعداد دهنده خون صورت گیرد.